W razie szkody na osobie można dochodzić roszczeń m.in. o zapłatę renty, odszkodowania oraz zadośćuczynienia.
Roszczenia w zakresie renty i odszkodowania obejmują poniesione wydatki obecnie oraz w przyszłości, a więc kwota roszczeń to typowe matematyczne wyliczenie oparte na rachunkach i fakturach.
W przypadku zadośćuczynienia nie ma możliwości tak precyzyjnego określenia jego wysokości z tego względu, że stanowi ono rekompensatę za doznaną przez poszkodowanego krzywdę o charakterze niewymiernym. Określając wysokość zadośćuczynienia, należy kierować się takimi kryteriami jak m.in.: wiek poszkodowanego, stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i czas trwania, nieodwracalność następstw uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, rodzaj wykonywanej pracy, szanse na przyszłość, poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiowa, utrata możliwości wykonywania pracy, korzystania z rozrywek oraz inne czynniki podobnej natury.
Zatem dopiero pełna informacja co do rozmiaru doznanej przez poszkodowanego szkody (materialnej i niematerialnej) umożliwia oszacowanie wysokości roszczeń pieniężnych.